Ξύπνησα νωρίς, δίπλα μου κοιμόσουν
Ούτε ξέρω τι ονειρευόσουν
Δε σε φίλησα, δε σε σκέπασα
Να φύγω σαν τον κλέφτη έτρεξα...
Την πόρτα έκλεισα σιγά τ'αμάξι έβαλα μπροστά
Και στην καρδιά μου είπα να χτυπά αθόρυβα
Γκάζι πατάω δυνατά ένα τσιγάρο και φωτιά
Μα να τ'ανάψω κοριτσάκι μου δεν πρόλαβα...

Μη μου λέτε, δεν αξίζει
Αυτή διάλεξε η καρδιά μου
Μη μου λέτε πως δεν κάνει
Μόνο αυτή θέλω κοντά μου...
Τι σας νοιάζει ποιον πειράζει
Ίσως κάνει κάποια λάθη
Μα ίσως να με δοκιμάζει
Την καρδιά μου για να μάθει...

Πάλεψα πολύ να ξεχάσω ό,τι πέρασες
Πάλεψα μα εσύ τα όνειρά μας έτσι πέταξες
Ήσουν αγκαλιά και εγώ σαν μικρό παιδί σφιχτά την έκλεινα
Πάλεψα πολύ μα με πλήγωσε το δάκρυ σου
Ψεύτικο και αυτό όπως ήταν η αγάπη σου
έδωσα πολλά μα αχάριστη και πάλι τελικά

Εγώ Αθήνα και εσύ Θεσσαλονίκη
εγώ να μείνω πίσω στο παλιό μου σπίτι
κι εσύ να φύγεις όσο γίνεται πιο μακριά
σε έχει ξεχάσει το μυαλό και η καρδιά

Κάθε μας στιγμή ήταν δάκρυα και ψέματα
τόσα μυστικά όμως έπαθα και έμαθα
ενοχές πολλές, μα αυτά ανήκουν όλα τους στο χθες

Βαλε ποινή και γράφτηνε
Στα μαύρα μου μητρώα
Να μη χαρώ τα μάτια σου
Τα πονηρά κι αθώα
Τα μάτια που με κάρφωσαν
Και μ’ έχουν δικασμένο
Να ξαγρυπνώ στην πόρτα σου
Με το μυαλό χαμένο

Σε μια βομβαρδισμένη πόλη
αγόρι δώδεκα χρονώ
Ζωγράφισε ένα χελιδόνι
μες στον γαλάζιο ουρανό